Herken jij het wanneer je vanuit een beschermingsmechanisme leeft?

Vaak reageren mensen vanuit hun beschermingspatronen. En dit kan hun kwaliteit van leven, hun succes, hun levenskeuzes ernstig in de weg staan. Wel, hoe herken je wanneer dit bij jou speelt? Hoe herken je wanneer dit in je weg staat? En wat kan je eraan doen? Hoe kan je je leven zo inrichten dat je je beschermingspatronen herkent en er controle over kan krijgen? Hoe kan je je leven op een gelukkigere manier inrichten? Een manier die beter bij jou past? In dit artikel leg ik het je uit. En in mensentaal, in een taal die voor jou als beginner in de coaching en therapiewereld verstaanbaar is. Zodat jij kan herkennen wanneer dit bij jou opspeelt. En zodat jij kan herkennen wanneer dit in je weg staat.

Hoe ontstaan je beschermingspatronen? Vaak ontstaan ze in je kindertijd en je tienerjaren. Als onschuldig kwetsbaar kind ben je in ontwikkeling. Je bent jezelf emotioneel en mentaal nog aan het ontwikkelen. Daarvoor heb je emotionele noden die best zo veel mogelijk ingevuld worden. Voor die invulling ben je afhankelijk van je omgeving: je verzorgers, je leraren, je ouders, je grootouders, enz.. Je hebt 5 emotionele noden.

• Je hebt nood aan zo veel mogelijk veiligheid. Je verzorgers gaan ervoor zorgen dat je je ten allen tijden veilig voelt. Ze zijn er voor je, straffen je niet onnodig, dreigen niet, maken geen onveilige ruzies met jou en elkaar. Zo zal je je later als volwassene ook veilig voelen in contact met anderen, jezelf en de omgeving.

• Je hebt nood aan foutjes durven maken en experimenteren. Als je foutjes mag maken, dan kan je leren en voel je de veiligheid om hierin de durven evolueren. Zo durf je later als volwassene fouten maken en hieruit leren en durf je te experimenteren.

• Je hebt nood aan je emoties leren te uiten. Verzorgers vragen naar je emoties, leren je om ze te beleven. Je wordt getroost als je verdrietig bent. Je wordt geknuffeld. Je mag boos zijn. Je wordt gesteund als je angstig bent. Zo leer je als volwassene dat je emoties belangrijk zijn. Je mag ze uiten en ernaar leven.

• Je hebt nood aan structuur en grenzen. Je leert dat verzorgers je ook kunnen afgrenzen op een rustige manier. Niet te veel en niet te weinig Zo leer je jezelf als volwassenen op een gezonde manier structuur aan. Je leert jezelf begrenzen.

• Je hebt nood aan onbezorgd kind kunnen zijn. Je hoeft niet onnodig veel zorgtaken over te nemen van je verzorgers. Je hoeft je emotioneel niet verantwoordelijk te voelen voor je verzorgers. Zo leer je als volwassene ook voor jezelf te zorgen, je niet onnodig schuldig te voelen en voor jezelf leren op te komen.

Natuurlijk kan je als kind nooit in al die noden 100% voorzien worden. Maar toch kan het zijn dat je in één van die noden ernstig geschaad bent geweest. Dit hoeft niet persé symbolisch te zijn voor een traumatische jeugd of ernstig geschade jeugd. Je kan een gelukkige jeugd gehad hebben met zeer betrokken ouders. Toch kunnen ze onbewust je in een emotionele nood niet voorzien hebben.

Het is niet zozeer het incident zelf wat maakt dat je dat als heftig ervaren hebt. Het gaat erom wat een incident met je doet. Daar hoef je geen verantwoording voor af te leggen. het is wat het is...

Dus een emotionele nood wordt niet voorzien of je wordt er door een incident in geschaad. Toch ben je nog een onschuldig en kwetsbaar kind... Wat kan je dan doen? Juist... Wat kan je anders doen doen overleveringsstrategieën of beschermingspatronen ontwikkelen om ermee om te kunnen gaan.

Stel: je ouders overbeschermen je en dus mag je geen fouten maken of experimenteren. Wat kan je als kind anders doen dan hierin meegaan en erg schrikken van gebeurtenissen en perfectionistisch door het leven gaan? Of je ouders worden enorm verdrietig als je je eens boos geuit hebt . Dus zal je dat nooit meer doen, altijd kijken hoe zij zich voelen en je erop afstemmen. Misschien ga je je zelfs altijd schuldig voelen als ze verdrietig zijn.

Wat kan je als kind anders doen dan te doen wat je moet doen om te overleven?

Zo sta je als volwassene vaak nog steeds in het leven. Vanuit je gekwetste kindstuk. Je lichaam doet elke dag weer opnieuw wat het moet doen om te overleven. Omdat je lichaam dat zo geleerd heeft. Je gedachten, je emoties en je gedrag zijn erop ingesteld. Het beschermingsmechanisme is al zo vaak voor je in gang geschoten. je herkent het zelfs al niet meer. Het is in je leven geworteld... Het is zelfs tot op een bepaalde hoogte succesvol geworden. Trouw dient dit mechanisme jou...

En dan ineens... merk je dat het niet meer werkt voor jou. Op werkvlak, in je relatie, in je vriendschappen. Ergens knaagt er iets, komt er een teken dat je je toch niet zo gelukkig voelt? Maar hoe dan? Want je herkent je beschermer niet meer, het is voor jou zo evident geworden om zo in het leven te staan. Hoe zou het anders kunnen?

Wel, er is goed nieuws. Het kan anders! Naast beschermingspatronen is er ook een gezond stuk. Een gezond stuk dat ontwikkeld is als je jezelf in al je emotionele noden voorziet. Je hebt het misschien niet als kind geleerd maar je ken het jezelf alsnog leren. Hoe dan?

Je kan je gekwetste stukken in alle mildheid leren herkennen en jezelf hierin in leren troosten. Daarna kan je kijken hoe je hier vanuit een gezond stuk mee kan omgaan. Wat is gezond? Emotioneel gezond is jezelf in al je emotionele noden voorzien. Dus:

• Het voor jezelf ten allen tijden veilig houden. Geen toxische relatie, geen toxische vriendschappen, geen toxische werkomgeving .... En hiermee durven breken, als dit wel zo is.

• Durven experimenteren en foutjes maken. Gezond feedback hierin kunnen ontvangen en hieruit kunnen leren.

• Je emoties ten volle beleven. Goed voelen wat je nodig hebt om dit te kunnen verwerken.

• Jezelf kunnen afgrenzen en structureren op gedoseerde wijze, niet teveel en niet te weinig. Je grenzen herkennen.

• Aan zelfzorg kunnen doen en jezelf op de eerste plaats durven zetten. Grenzen herkennen en durven te benoemen op assertieve wijze.

Het klinkt eenvoudig, het klinkt zo simpel. Dat is het soms ook. En soms ook niet. Soms duurt het een poosje en moet je in proces durven gaan om je beschermers onder ogen te durven zien.

Je beschermers zullen altijd aanwezig zijn. Ze hebben je leren overleven in het leven. Het verschil zit hem erin dat je ze leert herkennen en er controle over kan nemen. Zodat je tegen je beschermer kan zeggen: nu niet..

En zo ga je op weg naar een emotioneel gezonder leven. waar je wel voor jezelf durft te kiezen, voor jezelf durft op te komen, naar je noden leeft..

Eén ding is zeker: hoe gezonder je leeft, hoe groter je kans op geluk. Op het leven leiden dat je echt wilt. Eens je de tocht gestart bent, wil je niet meer terug. En dat is wat echt telt!